وفتی کسی را به خودمان وابسته کردیم...
وقتی کسی از صمیم قلبش صادقانه دوستمان دارد در برابرش مسئولیم...
در برابر اشکهایش... شکستن غرورش...لحظه های شکستش در تنهایی و لحظه های بی قرارییش...
و اگر یادمان برود...
در جایی دیگر سر نوشت یادمان خواهد آورد و این بار ما خود فراموش خواهیم شد...
و این قانون زندگیست...
تاریخ : دوشنبه 97/5/1 | 11:48 عصر | نویسنده : خودم | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
